Deze tekst is in de vorm van een podcast te beluisteren via de volgende link:

https://open.spotify.com/show/0uToLVxfjYuwSprgm9KoWs

Eerst wil ik verwijzen naar een fragment van Trevor Noah uit de Daily Show in de Verenigde Staten van Amerika waarbij de hij het volgende stelt: ”Westerlingen hebben een vreemde manier van denken als het gaat over immigranten. Ze klagen erover dat immigranten hier bij ons hun taal spreken, hier hun lokale gerechten eten en hier volgens hun cultuur leven. Dat klinkt als een vrij Westerse levenswijze.” Einde quote.  

Wanneer wij, Europeanen, zijn gaan koloniseren, hebben wij onze taal gesproken, zo snel het kon ervoor gezorgd dat we ons eten konden eten en hebben we geleefd volgens onze cultuur. We hebben zelfs de lokale bewoners gedwongen zich aan te passen aan onze cultuur en hen onze taal opgelegd.

Zelfs nu, wanneer wij op reis gaan naar niet-westerse bestemmingen, kijken vele Europeanen neer op het lokale eten, willen liefst de eigen taal spreken en verblijven in hotels die gebouwd zijn naar Westerse maatstaven met de nodige Westerse accommodaties. En dit alles wordt al te vaak overgoten met een saus die gemaakt is van arrogantie en een gebrek aan respect voor de lokale cultuur en religie. Dus voordat we anderen beschuldigen moeten we misschien eerst in de spiegel kijken.

De geschiedenis leert ons, en dit is ook de visie van One Europe One Nation, dat als je ergens naartoe gaat, je jezelf aanpast aan de lokale gewoonten, wetten en regels. Een mix van verschillende culturen is verrijkend voor iedereen, als de cultuur van de lokale bevolking gerespecteerd wordt en als de nieuwe inwoners hun geest openstellen ten aanzien van de bestaande cultuur. Als daarentegen een nieuwe cultuur, veranderingen oplegt aan een bestaande cultuur, zonder dat de bestaande cultuur een meerwaarde ervaart, zal de nieuwe cultuur steeds meer en meer bestempeld worden als hinderend. Een gebrek aan respect of een poging om anderen, gewoonten op te leggen, zal altijd leiden tot weerstand en onrust.

 Sinds begin het jaar 2000 zien we dat wetten en regels aangepast worden om te voldoen aan de verwachtingen van culturele minderheden in onze maatschappij. Sommige politici gaan hiervoor zo ver in de politieke correctheid, om niet bestempeld te worden als racist, dat ze voorbijgaan aan het feit dat ze een situatie creëren die op termijn onhoudbaar wordt. Soms zijn de verschillen in cultuur te groot of is de wil van de culturele minderheid om zich aan te passen te klein. Voorbeelden hiervoor zijn de thema’s als vrouwenrechten, rechten van de holebi’s, dierenrechten, de problematiek van milieu en klimaat en de scheiding tussen religie en staat.

De verschillen in cultuur en de verschillende opvattingen over onderwerpen die ons nauw aan het hart liggen, alsook de duurzaamheid van onze samenleving maken één punt duidelijk: We hebben nood aan een kader voor immigratie en een kader voor het vluchtelingen- en asielbeleid. We moeten weten wie Europa binnenkomt, waarom ze naar Europa komen en waar ze zullen verblijven of wonen in Europa. Het kader zal groter zijn dan de Europese Unie omdat niet alle landen op het Europese continent deel uitmaken van de Europese Unie maar wel baat hebben bij een gezamenlijk plan.

In het volgende deel wil ik de visie van One Europe One Nation op asielzoekers en vluchtelingen verduidelijken.

Een asielzoeker is op de vlucht voor politieke vervolging. Een vluchteling is op de vlucht voor oorlog, ander geweld zoals bijvoorbeeld bendegeweld, of voor een natuurramp. Het vertrekpunt van de vluchteling moet wel aan de grens met Europa zijn. Het heeft geen nut dat een vluchteling half de wereld afreist om ergens veilig te zitten. In het kader van het buitenlandbeleid van de Europese Unie willen we wel samenwerken om ervoor te zorgen dat vluchtelingen op een humane manier opgevangen kunnen worden in de buurt van hun vertrekpunt en dat ze daar in veiligheid zijn.

In de meeste gevallen wist een asielzoeker of vluchteling niet dat ze moesten vluchten en hebben ze enkel nog dat, wat ze konden dragen. Ze komen aan de grens van Europa en hebben geen plan van aanpak, niet de benodigde papieren om in normale omstandigheden de grens over te steken en hebben geen idee waar naartoe. Ze voelen zich verloren, wanhopig en hopeloos. Wij, Europeanen, moeten deze mensen helpen zoveel we kunnen. Het is echter niet de bedoeling zelf in de problemen te komen bij onze poging om anderen te helpen. We helpen wanneer we kunnen en zoveel we kunnen. Doch als er geen plaats meer is, dan is er geen plaats meer.

Europa moet de stroom aan asielzoekers en vluchtelingen zelf onder controle krijgen en niet de ons omringende landen betalen om de stroom tegen te houden. In het verleden heeft het Romeinse rijk ook stammen aan hun grenzen betaald om stromen van volkeren tegen te houden. De problemen die zij ondervonden ondervinden wij nu ook. De stammen aan hun grenzen eisten steeds meer en meer geld of meer en meer rechten om de instroom van volkeren tegen te houden met de dreiging dat als er niet betaald werd, de poorten naar het Romeinse rijk werden opengezet. Als je zelf geen systeem hebt om de instroom in goede banen te leiden, is dit een dreigement dat wel impact heeft. Het geeft ook wel aan hoe de verstandhouding is tussen uitvoerder en opdrachtgever.

Volgens het UNHCR (United Nations High Commissioner for Refugees oftewel de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties) sterven er jaarlijks nog steeds een paar duizend mensen tijdens de overtocht van de Middellandse Zee. Dit vaak in bootjes die niet meer zeewaardig zijn en overvol vluchtelingen zitten. Het is in anno 2023 onbegrijpelijk dat wij hier als een westerse naties gewoon naar kijken en verder doen alsof er niets aan de hand is. 
Er is enkel een algemene verontwaardiging en een populistische politieke show als er een pakkende foto van een verdronken vierjarig kind op een strand in Turkije de voorpagina’s van de kranten siert.

Het is daarom de visie van One Europe One Nation om meerdere “Ellis Islands” te creëren in de regio's vanwaar de meeste vluchtelingen komen. Ellis Island is een eiland voor de kust van New York dat vorige eeuw gebruikt werd door de Amerikaanse immigratiedienst om screenings uit te voeren en te bepalen wie er wel en niet binnen mocht in de Verenigde Staten van Amerika. Mocht je binnen dan mocht je met een boot verder varen naar New York. Mocht je niet binnen dan werd je destijds op een boot gezet terug richting Europa.

Hetzelfde plan wil One Europe One Nation toepassen op vluchtelingen en asielzoekers, hebben ze een goede reden om te vluchten, zijn ze echt in nood en hebben wij nog opvangmogelijkheden, dan mogen ze binnen, anders worden ze neit naar de Europese Unie gebracht. Deze manier van werken heeft een aantal voordelen. Een eerste voordeel is dat asielzoekers en vluchtelingen sneller weten of ze binnen mogen of niet, ze hoeven hun leven niet te riskeren om naar Europa te komen en Europa verkrijgt de controle over de stroom van mensen die de overtocht willen wagen.

Vluchtelingen of asielzoekers die op een andere manier Europa proberen te bereiken worden onmiddellijk teruggestuurd en krijgen een verbod om nog naar Europa te komen. Enkel zij die langs de deur komen en vragen of ze binnen mogen krijgen een kans. Als jij op een ochtend je keuken binnen wandelt en er zit iemand aan de ontbijttafel die je niet kent, dan ga je die persoon niet vragen of hij of zij een koffie wil of misschien een croissant. Je stelt waarschijnlijk eerst de vraag: “Wie ben jij?” en “Hoe ben jij hierbinnen gekomen?”. Om dan vervolgens de politie te bellen en die persoon uit je huis te laten begeleiden.

Het is ook voor de veiligheid van die mensen dat we weten dat ze in Europa zijn. Veel asielzoekers en vluchtelingen leven in slechte omstandigheden en worden uitgebuit in een soort moderne slavernij. En dat is mogelijk omdat, voor Europa, ze hier niet zijn. Als we niet weten dat zij hier zijn, weten we ook niet dat we hen moeten beschermen tegen misbruik en afpersing.

Een persoon die zijn of haar toevlucht zoekt in Europa omwille van politieke vervolging, is beschermd door Europa. Europol, de Europese politiedienst, zal wel een onderzoek instellen en uitzoeken of de aanklacht door het land van herkomst volgens de wetten in dat land al dan niet gerechtvaardigd is. Het is niet onze taak om iemand in bescherming te nemen die de wetten en regels van een land overtreden heeft. In deze context wil One Europe One Nation ook een onderscheid maken tussen een politieke vervolging door wie je bent en een politieke vervolging om je keuzes. Een politieke vervolging om wie je bent heeft te maken met huidskleur, religie, geslacht of seksuele voorkeur. Deze zaken maken deel uit van wie je bent. Iets zeggen of doen is een keuze en een keuze kan gevolgen hebben.

Eens een asielzoeker of vluchteling is toegelaten in Europa kiest Europa waar die persoon zal verblijven. De asielzoeker of vluchteling kan hier niets tegenin brengen. Het is ook Europa die beslist hoe lang het verblijf zal duren. Dit zal gebeuren naar aanleiding van de oorzaak van de vlucht uit het land van herkomst. Als de oorzaak er niet meer is, zal de asielzoeker of vluchteling teruggestuurd worden. Een vluchteling of asielzoeker kan nooit de intentie hebben om te blijven anders is die persoon een immigrant en geen asielzoeker of vluchteling. De plaats waar die persoon zal verblijven in Europa heeft dus weinig belang.

Een asielzoeker of vluchteling moet een veilige plek hebben om te verblijven, moet toegang hebben tot voedsel en medische zorg en moet de mogelijkheid hebben om zich nuttig bezig te houden. Zo moet een minderjarige naar school. Een volwassene die kan werken, mag werken en iemand die niet kan werken kan een job leren. Deze bezigheid geeft hen niet het recht om in Europa te blijven na het bevel tot vertrek. Als iemand toch blijft, neemt die letterlijk de plaats in van iemand die onze hulp nodig heeft.

Een asielzoeker of vluchteling die een misdrijf pleegt waarvoor een Europese rechtbank hem of haar veroordeelt tot een gevangenisstraf of die na twee eerdere waarschuwingen de regels en wetten, de waarden en normen van Europa nog steeds niet naleeft, zal onmiddellijk en indien nodig onder dwang gerepatrieerd worden, zonder ooit nog naar Europa te mogen komen.

In dit laatste deel wil ik de visie van One Europe One Nation op immigranten verduidelijken.

Een immigrant is iemand die naar Europa komt met de intentie om hier te komen wonen. Dit is dan ook het grootste verschil met een asielzoeker of vluchteling. Een asielzoeker of vluchteling mag niet de intentie hebben om in Europa te komen wonen. Het is daarom ook de mening van One Europe One Nation dat een economische vluchteling geen vluchteling is maar een immigrant.

In tegenstelling tot asielzoekers en vluchtelingen moet een immigrant al de nodige documenten in orde hebben om op een wettelijke manier Europa binnen te komen. Deze documenten moeten eerst ter nazicht opgestuurd worden naar de immigratiedienst ter controle. Hierbij wordt in de eerste plaats rekening gehouden met de intenties van de immigrant.

Omdat een immigrant wel kan kiezen naar welke locatie hij of zij gaat zal er bijvoorbeeld gekeken worden naar de waarom van die locatie. Kent hij of zij de taal van die locatie? Wil hij of zij de taal leren en is er al opgezocht in welke opleidingscentrum die lessen doorgaan? 
Kent hij of zij mensen op die locatie, dan zal de immigratiedienst uitzoeken wie die mensen zijn. Hebben zij een tewerkstelling? Hebben zij een strafblad? Hoe leven zij? Wat is hun financiële situatie?
Heeft de immigrant op die locatie een tewerkstelling, dan zal er gekeken worden naar wat voor werk het is en of hij of zij kan bewijzen de nodige kennis en vaardigheden te hebben om die job aan te kunnen. Wat voor contract wordt er geboden en geeft dit voldoende financiële onafhankelijkheid?

Een immigrant die toegelaten is op Europese grond zal een verblijfsvergunning en een identiteitskaart voor niet-Europeanen ontvangen. Dit geeft de houder onmiddellijk bijna dezelfde rechten en plichten als elke Europeaan. Het stemrecht en het politiek actief zijn is voorbehouden aan Europeanen met een volwaardige Europese identiteitskaart. 
Er zal in Europa maar 1 nationaliteit erkend worden bij de uitreiking van een volwaardige Europese identiteitskaart aan een niet-Europeaan. Deze zal dus moeten kiezen welke nationaliteit hij of zij het liefst heeft. Wordt nadien bij een controle vastgesteld dat er twee identiteitskaarten zijn, dan vervalt de Europese nationaliteit.

Als het land van herkomst een uitlevering vraagt van een immigrant in Europa omwille van een juridische vervolging, dan is de immigrant niet beschermd en zal de uitlevering gebeuren zoals gevraagd.

Bij een immigrant met een identiteitskaart van niet-Europeaan, die een misdrijf pleegt waarvoor een Europese rechtbank hem of haar veroordeelt tot een gevangenisstraf of die na twee eerdere waarschuwingen de wetten en regels, de waarden en normen van de Europese Unie nog steeds niet naleeft, zal in de eerste plaats de verblijfsvergunning en de identiteitskaart van niet-Europeaan ingetrokken worden. De immigrant zal dan onmiddellijk en indien nodig onder dwang gerepatrieerd worden, zonder ooit nog naar Europa te mogen komen.

De samenvatting van de visie van One Europe One Nation over asielzoekers, vluchtelingen en immigranten is dat we mensen zullen helpen zoveel we kunnen, wanneer we kunnen. Dat mensen naar Europa mogen komen als ze komen met de juiste intentie en met respect voor onze normen en waarden. Zolang ze onze wetten en regels respecteren zonder te verwachten dat ze aangepast worden in hun voordeel.

Wij van One Europe One Nation zijn voorstander van een ruimdenkende mix van verschillende culturen met een duidelijk kader en wederzijds respect. Een samenleving waarbij iedereen zich geborgen en veilig voelt. Een natie waar iedereen respect heeft voor de Europese waarden en normen, de Europese wetten en regels. Waar alle burgers trots zijn om deel uit te maken van de Europese Unie.